_edited.png)
ENTRE O CAMIÑO DE INVERNO E OS CAMIÑOS DE FERRO
O CAMIÑO DE INVERNO E A RIBEIRA SACRA
O Camiño de Inverno é unha ruta de peregrinación a Santiago declarada como tal en 2016, ano no que se aprobou o seu uso como Camiño Oficial.
Hai datos nos que se constata que dende a Idade Media xa era utilizado por Moitos peregrinos, ao entrar en Galicia para fuxir, no inverno, da dureza que ofrecen os cumes nevados do Cebreiro no Camiño Francés,
O feito de que ningunha outra ruta atravese as 4 provincias galegas é peculiar, pero sen dúbida o máis atractivo e peculiar do Camiño de Inverno é a paisaxe que nos ofrece a nós e ás súas xentes.
Na saída de Ponferrada ábrese un novo itinerario no Camiño Francés polo curso natural marcado polo río Sil, cun perfil do terreo en suave descenso e cotas moi inferiores ás que ofrece a continuidade do Camiño Francés polo Ou Cebreiro. Un percorrido que foron seguidos por diferentes pobos ao longo da historia, dende os romanos ata as tropas napoleónicas francesas, para realizar as súas incursións en terras galegas. E tamén a que seguiu o primeiro trazado da vía férrea para entrar en Galicia. A liña Palencia – A Coruña, inaugurada en 1883.
Ao longo duns 260 km, o Camiño de Inverno é a única Ruta Xacobea que percorre as catro provincias galegas, despois de saír do Bierzo de León.
Entra en Galicia pola comarca de Valdeorras en Ourense. Aproveitando unha antiga calzada romana, continúa paralela ao cauce do Sil polo sur da provincia de Lugo e chega a Monforte de Lemos, onde localizamos o noso Albergue Lemavo, a 136 km de Santiago de Compostela. Atravesa o val de Lemos e, xa na estribación do monte Faro, entra na comarca pontevedresa do Deza, uníndose ao camiño de Sanabrés ou do Mozárabe en Lalín, ata Santiago de Compostela.
Ademais do río, fiel compañeiro, en boa parte do percorrido, hai dúas singularidades que identifican esta ruta: unha, atravesa o parque arqueolóxico das Médulas, declarado Patrimonio da Humanidade; outra, atravesa boa parte da Ribeira Sacra, no sur de Lugo, salpicada polo maior número de igrexas románicas galegas, situadas, na súa maior parte, nos impresionantes canóns do río Sil e nas ladeiras do río Miño.
As Médulas e Montefurado lembran aquela época de explotación mineira levada a cabo polas Lexións Romanas, pero sen dúbida o máximo expoñente do seu encanto atópase na Ribeira Sacra onde atoparemos extensas plantacións de viñedo, sobre muros, traballadas dende tempos inmemoriais. nunha orografía case imposible, xa que este río pasa por uns canóns aos que dá nome: "Canóns do río Sil" e que producen uns "caldos" de excelente calidade, baixo a denominación de orixe "Ribeira Sacra".
O CAMIÑO DE INVERNO E O FERROCARRIL
O noso albergue, o teu albergue, está situado fronte á estación de ferrocarril de Monforte de Lemos. Accédese á entrada principal do albergue atravesando unha pasarela sobre as vías de ADIF, e a estrada de inverno discorre pola parte traseira do edificio, xusto onde antes había unha parada oficial de dilixencias (transporte colectivo previo ao ferrocarril) que di moito. sobre a importancia estratéxica da súa localización como lugar de descanso das persoas que transitan pola cidade.
O ferrocarril e as súas empresas ferroviarias e auxiliares foron fundamentais para o desenvolvemento da cidade de Monforte e de toda a comarca do Val de Lemos. Históricamente, a chegada do ferrocarril a calquera punto da xeografía supuxo a chegada do progreso (léase a dedicatoria e súplica ao progreso do poeta Curros Enríquez tras a chegada da primeira locomotora de vapor á estación de Ourense) e, desde este punto de In vista, foi Monforte de Lemos, a exclusiva porta de comunicación entre Galicia e a meseta desde finais do século XIX, pero basicamente foi arredor dos anos sesenta, e durante tres décadas, cando se pode considerar a etapa de maior esplendor do século XIX. cidade consolidándose como un núcleo ferroviario de primeiro nivel.
Foi a época na que, paulatinamente, a transición e cambio da tracción de vapor ao gasóleo foise consolidando no transporte ferroviario e, posteriormente, tras a electrificación de León a Vigo, foi substituída en boa medida pola tracción eléctrica. Esta rápida evolución xerou un importante número de postos de traballo na cidade coa chegada de miles de traballadores coas súas familias que converteron a súa estación no verdadeiro motor da economía da cidade ata que, a partir de mediados dos anos 80, a automatización e as sucesivas reestruturacións empresariais. , desprazou boa parte da actividade existente en Monforte cara á cabeceira da Zona de León, e cara ao novo nó ferroviario finalmente consolidado en Ourense, situacións que fixeron vivir á cidade un período de declive económico do que, a día de hoxe, segue intentando recuperarse promovendo a implantación de novos sectores produtivos e de servizos.
Naqueles anos de esplendor, os talleres centrais de mantemento e reparación de material móbil e remolcado, os servizos de construción e mantemento de infraestruturas, o persoal responsable dos enclavamentos de seguridade, pasos a nivel e control do tráfico; a base de persoal de condución e tracción así como un importante número de traballadores responsables das manobras e clasificación do material, entre outros servizos como comercial, administración, supervisión e xestión... Máis de dous mil empregados nas distintas seccións en que hoxe apenas funcionan cen, pero aínda así, este nó ferroviario segue mantendo unha actividade importante, basicamente como nó estratéxico e bifurcación ferroviaria no ámbito das mercadorías, xa que se considera a conexión máis lóxica e rendible para entregar mercadorías desde Galicia á meseta que une o tráfico de mercadorías dende Galicia. os portos galegos da Coruña e Vigo co dos portos asturianos por un trazado orograficamente máis razoable e viable que calquera outra alternativa ferroviaria.
É, polo tanto, unha vantaxe para os peregrinos, e tamén para o resto de turistas, a proximidade do Albergue Lemavo á estación de ferrocarril pero tamén, a menos de 500 metros, é, e pódese visitar, o depósito histórico de tracción de vapor máis importante de Galicia. , actual sede do Museo do Ferrocarril de Galicia (MUFERGA) que conta, xestionada por esta entidade, coa única rampla xiratoria de España que está actualmente en funcionamento, na que as máquinas cambiaron de sentido .
https://turismo.ribeirasacra.org/museo-del-ferrocarril-de-galicia
Escribe e deixa aquí o teu testemuño e/ou valoración das nosas instalacións e dos nosos servizos. Avalíanos. Axúdanos a mellorar. Estamos aquí para que o Albergue Lemavo sexa a túa opción de descanso no Camiño´.
"Ultreia et Suseia"